SPIS TREŚCI:
1. Czym jest tauryna?
2. Korzyści stosowania
3. Tauryna a beta-alanina
4. Dawkowanie
5. Skutki uboczne
1. Czym jest tauryna?
Strukturalnie tauryna przynależy do grona aminokwasów, jednak w przeciwieństwie do wszystkich innych elementów z tego zbioru charakteryzuje się grupą sulfonową w miejscu grupy karboksylowej. Tauryna nie jest aminokwasem białkowym – co oznacza, że przeważnie nie wchodzi w konstrukcję długich łańcuchów białkowych znajdujących się w pożywieniu. Tylko okazjonalnie wchodzi w strukturę niewielkich mikropeptydów.
Nasz organizm jest w stanie sam syntezować taurynę, do czego wykorzystuje dwa inne aminokwasy: cysteinę i metioninę. Endogenna synteza tauryny jest ważna w kontekście funkcjonowania całego ustroju, ponieważ elementarne organy takie jak serce, mózg oraz mięśnie szkieletowe są zbudowane i magazynują taurynę. Mniejsze ilości można też znaleźć w jelicie cienkim, płucach oraz nadnerczach.
U osób z rzadką mutacją genetyczną prowadzącą do eliminacji wewnętrznych mechanizmów syntezy tauryna staje się składnikiem niezbędnym do przeżycia. Niepowodzenie w dostarczeniu tauryny prowadzi u takich osób do zaburzeń pracy mięśnia sercowego i mięśni szkieletowych. Na szczęście dostarczanie tauryny z pożywieniem nie stanowi wyzwania, ponieważ znajdziemy ją w produktach takich jak owoce morza, mięso z kurczaka i indyka, groch oraz soczewica.
2. Korzyści stosowania
Istnieje kilka oczywistych korzyści z suplementacji tauryną, co wynika z holistycznego sposobu, w jaki tauryna oddziałuje.
Pierwszą zaletą jest poprawa absorbowania spożywanych tłuszczów, co wynika z wpływu tauryny na sekrecję kwasów żółciowych uwalnianych z wątroby do dwunastnicy. Żółć jest następnie wykorzystywana do emulgacji tłuszczów, co sprzyja ich absorpcji. W pośredni sposób oddziałuje to także na status ustrojowy witamin rozpuszczalnych w tłuszczach, w szczególności retinalu, czyli aldehydu witaminy A, którego rozpuszczalność zwiększa się wraz ze wzrostem podaży tauryny.
Ważnym aspektem stosowania tauryny, którego nie można pominąć podczas rozmowy o niej, jest psychostymulacja, czyli alteracja pracy centralnego układu nerwowego. Tauryna oddziałuje na dwa ośrodki regulujące uczucia pobudzenia i relaksacji. Po pierwsze system serotoninergiczny, czyli oddziaływania neuroprzekaźnika serotoniny, odpowiadającego za uczucia relaksacji i ukojenia. Priorytetowo tauryna ma jednak wpływ na receptory GABA znajdujące się w naszym mózgu, które mają wpływ na zmniejszenie pobudliwości oraz rozluźnienie mięśni. Na wskutek tych fizjologicznych mechanizmów tauryna wykazuje działanie antydepresyjne i relaksujące.
3. Tauryna a beta-alanina
Metabolizm i istota przyjmowania tauryny jest powiązana w szczególności z innym suplementem nazywanym beta-alaniną, który także jest przyjmowany przez sportowców w celach ergogenicznych. Pomimo ewidentnych strukturalnych różnic, obydwa te związki są w naszym organizmie absorbowane przy użyciu tych samych transporterów. W warunkach klasycznej ich podaży jest to informacja irrelewantna, jednak załamanie ich wzajemnej proporcji, na przykład w trakcie suplementowania beta-alaniną, może doprowadzić do powstania deficytu tauryny w organizmie. Dlatego przyjmowanie beta-alaniny warto jest połączyć z adekwatną dawką tauryny.
4. Dawkowanie
Sugerowana dawka tauryny będzie zależna od uprawianej dziedziny sportowej oraz naszej indywidualnej odpowiedzi na nią, jednak przeważnie zaleca się, aby pojedyncza porcja zawierała się w przedziale od 500 do 2000 miligramów dziennie.
Powszechnie przyjmuje się że górny przedział suplementacyjnej dawki tauryny powinien wynosić około 3000 miligramów dziennie.
5. Skutki uboczne
Dawki przekraczające pułap 3000 mg tauryny dziennie były testowane i nie wykryto żadnych skutków ubocznych, jednak nie posiadamy wystarczająco informacji, aby stwierdzić, że w perspektywie długoterminowej suplementacji takie dawki byłyby niegroźne.
Istnieją przypuszczenia że nadwyżka tauryny prowadzi do uszkodzeń mięśnia sercowego, co wynika z obserwacji, że u osób przechodzących zawał serca obserwowane są podwyższone poziomy tego aminokwasu w surowicy krwi – jednak niewykluczone że wynika to z „wycieku” tauryny z komórek serca mięśniowego i nie jest bezpośrednim czynnikiem ryzyka.
Komentarze